06 ŞUBAT 2023 DEPREMİ

01 Mart 2023… İlkokul yıllarından hatırlarız ya!!! İlkbaharın ilk günü. Çayır çimen yeşerecek, çiçekler açacak, toprak tava gelecek, cemreler istedikleri yere düşecek, Biz cemrelerin düştüğü yere göre hesap yapacağız. Mart 9’u bitecek, April 5’ine doğru yol alacağız. April 5’i bana babamı hatırlatır. Bahar gibi. Özgürlük gibi. Güvenmek gibi. Sırtını dayayacağın DAĞ gibi. Bu kez hesap tutmadı. Hesabı tutturamayan tabiat değil, insanın aç gözlü oluşuydu. Böyle başlamadı 2023 yılının Mart ayı. Doğup, büyüdüğüm, çocukluğumu, ergenliğimi, ilk gençlik yıllarımı yaşadığım Malatya büyük bir depremle yerle bir oldu. Maraş merkezli depremle; Malatya’nın yanı sıra, Hatay, Osmaniye, Kilis, Antep, Amed, Urfa, Adıyaman, Adana illeri de ağır hasar aldı. İnsanlık tarihinin en eski yerleşkeleri yerle bir oldu. Tarlaya tohumun ilk defa atıldığı yer, ilk su kanallarının açıldığı coğrafya, insanlık durdukça adından söz ettirecek Mezopotamya yerle bir oldu. Alışık olduğumuz üzere, devletlilerden önce gönüllüler ulaştı depremin enkazında kalanlara. Canla, başla ulaştı hemde. Bu coğrafyanın böyle bir kadim kültürü var. Bu tür felaketlerde her şeyiyle yardıma koşarlar. Dünya koştu bu kez yardıma. Öyle de olmalıydı. Milli devlet anlayışının yok edemediği İNSAN; coğrafya, etnik köken, inanç farkı gözetmeksizin yardıma koştu. İNSANLIK yeni bir kayıt düştü tarihe. Baharın takvimdeki başlangıcının adı olan bu gün, Bodrum’dan, Hatay’ a yola çıktık. Bodrum Belediye Başkanı Sayın Ahmet Aras bizimle. Dayanışma kültürünün içinden gelen dostlarla yoldayız. Türkiye eğitim emekçilerinin demokrasi mücadelesindeki mihenk taşı örgütleri, TÖS, TÖB DER çatısında mücadele etmiş dostlarla bu organizasyondayız. Bodrum Yarımada Gazetesi sahibi sarı basın kartı sahibi ve 12 Eylül faşist cuntasının kapattığı TÖB DER Bodrum Şubesi’nin başkanı Hüseyin Anıl, Bodrum Kent tv Program yapımcısı, yazar, gazeteci Ayhan Ongun’la birlikteyiz. Bodrum’dan çıkmadan önce EĞİTİM SEN’li dostlar; Ahmet Paksoy’la, Okyay Yuksel’le görüştüm. Onların sıcak selamlarıyla yollardayım. 1999 depremini İstanbul’da yaşadım. Yalova, İzmit gibi yakın yerlere yardım amacıyla ulaşmaya çabaladım. Ama bu sefer başka türlü yaşadım. Bu deprem; çok uzakta olmama rağmen, 1999 depreminden daha çok sarstı beni. Belki de; doğup, büyüdüğüm coğrafyanın yerle bir olmasıdır. Belki, ilk mitinglere katıldığım yerleşkenin yerle bir olmasıdır. Belki; ilk çocukluğumu, ilk gençliğimi, ergenliğimi yaşadığım coğrafyanın yerle bir olmasıdır. Meslek hayatıma başladığım coğrafyanın yerle bir olmasıdır belki de. Şu an Hatay’dayız diyeceğimiz zamanı bekliyorum heyecanla. Heyecanım, üzüntümün ulaşacağı boyutu kontrol edemeyeceğimden kaynaklı. Oldum olası sulu gözlüyüm. Ya kendimi tutamazsam diye düşünmüyorum. Ağlamak en insani durum. Bu duyguya, çocuk sayılacak yaşta babamı kaybedince ulaşmıştım. Babamın kaybından sonra, her ölümde babama ağladım. Hatay, daha doğrusu Antakya, defalarca gördüğüm, her gördüğümde, ilk defa görmüş gibi hayranlık duyduğum bir yer. Gördüğüm gibi hafızama kaydettiğim bir yer. Her görenin hafızasına kaydetmesi gereken bir yer. Hafızamdaki Hatay’ı göremeyeceğimi biliyorum. Bildiklerinizin anlamlı olmadığı anlar olur. O anları yaşayacağım. İnsanın çaresiz hissettiği, “boşluktayız” dediği anlar olur. Belki de “boşluktayız” denilen anlar yaşayacağım. 01 Mart 2023 Konya-Adana Otoyolu Ali Ekber Pekşen