aliekberpeksen

TABİATIN YARATICILIĞI ve EĞİTİM Keşke diyorum boyalarla ilk tanıştığımda, sınırlamalar olmaksızın boyayabileceğim bir ortam olsaymış. Bu ortamda rastgele de olsa boyadıklarımla neler anlatmak istediğimi sorgulayan, düşüncelerimi ifade etmeme, anlatım gücümü sergilememe ön ayak olan yaratıcı bir eğiticiye denk gelseymişim. Ne bileyim, belki gökyüzünü kırmızıya boyama çılgınlığım olurdu. Belki çiçekleri renklendirirken, aynı çiçek goncasında birden fazla renk kullanırdım. Böylece daha fazla hayaller kurar, fanteziler geliştirir, hayallerimin, fantezilerimin peşinden koşardım çılgınca. Belki de çılgın olurdum. Kim istemez çılgın bir hayatı, 60’ından sonra. İlk çocukluğumun resimlerini saklardım. Sakladığım çocukluk resimlerime bakarak, yolumu bulurdum, yetişkinlik dönemimde. Geleneksel aile yapısının belirlediği çocuk yetiştirme tutumu ve geleneksel ilişkileri aşamayan okul hayatıyla sınırlarımı belirleyen tek düze bir anlayışa mahkum olmadan büyüseydim. Tabiatı seyrederken gördükle

HERKESLEŞME Merkezi yönetim modelini benimsemiş, milli devlet olarak adlandırılan otoriter yapılar, kuruluşunun esaslarını belirlerken, yetiştirmek istediği insanı, yani “vatandaş” olarak adlandırdığı bireyi tanımlar. Bu tanımlamaya göre yapılandırılan eğitimle vatandaşlarını yetiştirir, hayata hazırlar. Bireyleri, kendi iç dünyalarını tanımalarına yönelik değil, kişiyi HERKESLEŞTİRME üzerine kurgulanan eğitime tabi tutar. Toplulaştırılmış okul eğitimi aracılığıyla, bireysel aykırılıkların törpüleneceği, HERKESLEŞTİRME amaçlı faaliyetler yürütülür. - Herkes kim? - Nasıl olunursa, herkes gibi olunur? - Herkes gibi olmak için neler yapmak gerekir? - Kişi ne tür uğraşlarla herkes gibi olabilir? - Herkes gibi olmak için, ne tür meziyetler gereklidir? Bu ve benzeri sorular çoğaltılabilir. Bu soruların cevaplarının hangilerinin karşılığı, herkes gibi olmak için yeterlidir ve ya bunların cevaplarının hiç biri gerekli değil midir? Otoriter merkezi yapı açısından bu soruların cevapları bell