aliekberpeksen

TÜRKİYE MERKEZ SİYASETİ ve DEĞİŞMEYEN MUHALEFET Türkiye’nin son yirmi yıllık yönetsel sürecinde, devlet merkezli politika yapmalarına rağmen, kendilerini sürecin muhalifi olarak tanımlayanların ortak noktaları, bu siyasal işleyişi belli bir isim/kişi üzerinden değerlendirmekten öte gitmedi. Kişi ve kişiye bağlı uygulamalarla sınırlı olan bu duruş, devletin işleyişine esas sistemin tartışılması boyutuna ulaşmadı. Türkiye’nin geçmişten günümüze yaşadığı olumsuzlukların temelinde, devletin kuruluş kodlarından kaynaklı kronikleşmiş sorunları vardır. Bu sorunsallık, 1915’de başlayıp, Ağrı, Koçgiri, Trakya, Dersim, Ortaca, Sivas, Roboski’de yaşananlarla devam eden ve aynı merkezin siyasi tercihlerine göre alınan kararların sürekliliğinin sonucudur. Bu sürekliliği sağlayan, devletin kuruluş kodlarını oluşturan düşüncedir. Bu düşüncenin temelleri, Osmanlı tedrisatından geçmiş asker ve sivil bürokratlar tarafından, Türk milliyetçiliğini esas alan örgütlenme modeliyle, yani İttihat Terakki C

SIRADANLAŞMA Sıradan insan hayatının ne kadar ilginç olduğu şaşırtıcıdır. Böyle bir hayatta “sonsuzca” doğru bulunabilir. “Doğru” kavramıyla anlatılan hayatlar ya da yaşanmışlıklar sorgulandığında; kişiye, konjoktüre, zaman aralığının anlayışına, inançlar ve siyaset kurumunun değerlerine göre farklı anlamlar içerebilir. Sıradan insanı anlatan yaşanmışlıklar, insanlar arasındaki en basitinden, en karmaşığına uzanan ilişkilerle, tutum ve tavırlarla başlar. Görmezden gelinen bu tavırlarla sürdürülen hayat ya da hayatlar, günlük gaileler içinde kendiliğinden devam eder. Bu şekilde sürdürülen yaşantıların toplumsal döngü içinde fark edilmemesi, herkesin kabullendiğinin göstergesi olur. Cehalete övgü ve ideolojiler sıradanlaşır. Toplumsal döngü içinde kabullenilen bu tarz hayat, toplumu ayakta tuttuğuna inanılan ve tarihi süreç içinde oluşan insani değerlerin aşınmasının ve yok olmaya başlamasının alt yapısını oluşturur. Bu türden yaşantıların süreç içinde yarattığı tahribat nedeniyle, ya